Ο Ολάντ πρόεδρος της Γαλλίας

AFP ΠΑΡΙΣΙ. Με εκδηλώσεις ενθουσιασμού στην πλατεία της Βαστίλλης, αλλά και σε άλλα σημεία της γαλλικής πρωτεύουσας και άλλων πόλεων της χώρας, γιόρτασαν χθες οι ψηφοφόροι των Σοσιαλιστών τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, με ποσοστό 51,1% έναντι 48,9% για τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, με καταμετρημένο το 75% των ψηφοδελτίων.Μιλώντας στους οπαδούς του στην αίθουσα συνεδριάσεων της «Μουτουαλιτέ», ο Νικολά Σαρκοζί ανέλαβε ακέραια την ευθύνη της ήττας του, ανακοινώνοντας ότι δεν θα ηγηθεί του κόμματος UMP στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. «Μη διχαστείτε, μείνετε ενωμένοι. Πρέπει να κερδίσουμε τη μάχη των βουλευτικών. Ο στόχος αυτός είναι εφικτός. Το αποτέλεσμα της Κυριακής είναι αξιοπρεπές, αλλά δεν θα ηγηθώ της εκστρατείας των βουλευτικών εκλογών», είπε ο απερχόμενος Γάλλος πρόεδρος απευθυνόμενος στους λιγοστούς ψηφοφόρους του που συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα συνεδριάσεων.Στις πρώτες του δηλώσεις μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων από την εκλογική του περιφέρεια της Τουλ στην Κορέζ, ο νεοκλεγείς έβδομος πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας, Φρανσουά Ολάντ, είπε ότι η νίκη του αποτελεί κάλεσμα ενότητας για όλους τους Γάλλους, ενώ απένειμε εύσημα στον ηττηθέντα αντίπαλό του. «Απευθύνω δημοκρατικό χαιρετισμό στον Νικολά Σαρκοζί, που προήδρευσε της Γαλλίας για μία πενταετία και για τον λόγο αυτό αξίζει τον αμέριστο σεβασμό μας», είπε ο κ. Ολάντ, που θα γίνει ο πρώτος πρόεδρος της «5ης» -όπως κωδικά ονομάζουν οι Γάλλοι την Πέμπτη Δημοκρατία- που δεν έχει θητεύσει σε καμία θέση της εκτελεστικής εξουσίας.Τη «μεγάλη του χαρά» εξέφρασε χθες ο εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπερνάρ Αμόν, υπογραμμίζοντας ότι η νίκη αυτή «δίνει τέλος σε 17 χρόνια κυριαρχίας της Δεξιάς στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Ο κ. Ολάντ γίνεται έτσι ο δεύτερος Σοσιαλιστής πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας, μετά τον Φρανσουά Μιτεράν το 1981, ενώ ο Νικολά Σαρκοζί γίνεται ο δεύτερος πρόεδρος που ηττάται στο τέλος της πρώτης του θητείας.Ο Ολάντ, που υπήρξε σύμβουλος του Φρανσουά Μιτεράν, αντιμετώπισε και αυτός -όπως και πριν από αυτόν οι Ντε Γκωλ, Μιτεράν, Σιράκ και Σαρκοζί- τη δική του «πολιτική έρημο». Τον Νοέμβριο του 2008, μετά το συνέδριο των Σοσιαλιστών στη Ρενς, υποχρεώθηκε σε ταπεινωτική παραίτηση από την ηγεσία του κόμματος. Παρά την ουσιαστική απουσία του από την πολιτική σκηνή και τα χαμηλά ποσοστά δημοτικότητας που κατέγραφε στις δημοσκοπήσεις, ο Φρανσουά Ολάντ πέτυχε το φαινομενικά ακατόρθωτο στις 16 Οκτωβρίου 2011, εξασφαλίζοντας πλειοψηφία στις ανοιχτές προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου προέδρου των Σοσιαλιστών. Ο γεννημένος το 1954 στη Ρουέν Φρανσουά Ολάντ, είναι γιος γιατρού θαυμαστή της κυβέρνησης δωσιλόγων του στρατάρχη Πετέν.Στη Γερμανία, ύστερα από συγχαρητήριο τηλεφώνημα από την καγκελάριο Μέρκελ χθες το βράδυ, η οποία προσεκάλεσε τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο στο Βερολίνο, ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας, Γκίντο Βεστερβέλε, δήλωσε στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Μετά τις γαλλικές εκλογές, θα εργασθούμε με στόχο την ενίσχυση του συμφώνου περικοπής δαπανών με συμφωνία ανάπτυξης για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας». Επόμενος στόχος των Σοσιαλιστών είναι τώρα οι βουλευτικές εκλογές και η εξασφάλιση πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση. Σε περίπτωση νίκης της Αριστεράς -κάτι που οι δημοσκοπήσεις θεωρούν δεδομένο- το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι σύμμαχοί του θα συγκεντρώσουν τις περισσότερες εξουσίες στην ιστορία τους.Εκτός από τη Γερουσία, όπου η Αριστερά διαθέτει πλειοψηφία από το περασμένο φθινόπωρο, Σοσιαλιστές και σύμμαχοί τους ελέγχουν 60 γενικά συμβούλια νομών (ποσοστό 75% του συνόλου). Με εξαίρεση την Αλσατία, οι Σοσιαλιστές ελέγχουν το σύνολο των περιφερειών, ενώ μόλις τρεις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας (Μπορντό, Νίκαια και Μασσαλία) δεν ανέδειξαν Σοσιαλιστές δημάρχους στις δημοτικές εκλογές του 2008.Επόμενο σημαντικό εμπόδιο στην πορεία του Φρανσουά Ολάντ είναι οι τοπικές εκλογές του 2014. «Οι δεύτερες εκλογές μιας προεδρικής θητείας είναι πάντα πολύ επικίνδυνες, δίνοντας ιδανική ευκαιρία στους ψηφοφόρους να εκδηλώσουν τα παράπονά τους», λέει ο καθηγητής της SciencePo, Πατρίκ Λελιντέκ.